NEWS-ANNOUNCEMENTS

Σύμφωνα με την απόφαση αυτή, που εκδόθηκε σε υπόθεση που χειρίστηκε η εταιρία μας, όταν πρόκειται για την υποβολή προς καταχώριση στα κτηματολογικά γραφεία εγγραπτέων πράξεων που περιέχονται σε δικαστικές αποφάσεις, καθώς και σε έγγραφα που διακινούνται από τους δικηγόρους σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, δεν απαιτείται η επίθεση ηλεκτρονικής υπογραφής του αιτούντος Χρήστη.

Καθοριστική απόφαση σε δεύτερο βαθμό επί του ζητήματος του παραδεκτού του περιορισμού της συνολικής απαίτησης που απαρτίζεται από πολλά κονδύλια, σε μέρος αυτής, στην αίτηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής.

Στην υπόθεση αυτή την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το Εφετείο επικύρωσε την πρωτόδικη απόφαση, κρίνοντας ότι στην αίτηση για την έκδοση διαταγής πληρωμής, εφόσον τούτη δεν ζητείται για το σύνολο της απαίτησης, πρέπει να διευκρινίζεται σε ποια κονδύλια αφορά ο περιορισμός του ποσού ή εάν η απαίτηση περιορίζεται αναλόγως κατά ποσοστό του συνόλου, ώστε να επέρχεται έτσι αντίστοιχη μείωση όλων των κονδυλίων.

Εκδήλωση στη μνήμη του Καθηγητή, Βασίλη Αντωνόπουλου, συνεταίρου και ιδρυτικού μέλους της εταιρίας "ΛΟΓΟΣ", διοργανώνεται την Παρασκευή 17/05/2024, με τη συμπλήρωση ενός έτους από τον θάνατό του. Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης (Τσιμισκή αρ. 29), από τον Τομέα Εμπορικού και Οικονομικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ., την Ε.ΝΟ.ΒΕ., τον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης και το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Θεσσαλονίκης.

Το θέμα της εκδήλωσης είναι Επίκαιρα Ζητήματα από το Δίκαιο της Επιχείρησης.

Σε τέσσερις προσφάτως δημοσιευθείσες αποφάσεις επί υποθέσεων που χειρίστηκε η εταιρία μας, φυσικά πρόσωπα κηρύχθηκαν σε πτώχευση, λόγω γενικής και μόνιμης αδυναμίας να αποπληρώσουν τις ληξιπρόθεσμες οφειλές τους, οι οποίες είχαν δημιουργηθεί λόγω της συμμετοχής τους σε ομόρρυθμες εταιρίες, από την άσκηση ατομικών δραστηριοτήτων, αλλά και από την παροχή εγγυήσεων σε δανειακές συμβάσεις εταιριών στις οποίες μετείχαν τα ίδια ή συγγενικά τους πρόσωπα. Πιο συγκεκριμένα:

Στην υπόθεση αυτή, στην οποία η εταιρία μας εκπροσώπησε ένα από τα εναγόμενα πρόσωπα, τέθηκαν ζητήματα τόσο Πνευματικής Ιδιοκτησίας όσο και ζητήματα του Δικαίου των Σημάτων και Διακριτικών Γνωρισμάτων. Πιο συγκεκριμένα, ο αντίδικος που είναι chef και η ομόδική μας εταιρία, αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά διάφορες συνταγές και μείγματα μπαχαρικών, για τις ανάγκες της μαζικής εστίασης. Έτσι, συστάθηκε η ομόδική μας εταιρία, με επωνυμία που αποτελείτο από τις δύο επίμαχες λέξεις. Η ίδια εταιρία έκανε χρήση ονόματος χώρου (domain name) που αποτελείτο από τις ίδιες αυτές λέξεις, ως χώρο ηλεκτρονικής προβολής και λήψης παραγγελιών για τα επίμαχα προϊόντα. Έτσι, το δικαστήριο έκρινε, ότι η ομόδικός μας απέκτησε τα δικαιώματα της επωνυμίας και του διακριτικού τίτλου επί της επίμαχης λεκτικής ένδειξης.

Στην υπόθεση αυτή, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το δικαστήριο έκρινε ότι η πελάτισσά μας, η οποία συνιστά επιχείρηση αγοράς και πώλησης καλλυντικών «ιδιωτικής ετικέτας», έχει αποκτήσει νόμιμο δικαίωμα επί διακριτικού γνωρίσματος προϊόντος, σε αντίθεση με τους ισχυρισμούς της αιτούσας - αντιδίκου, η οποία ισχυριζόταν ότι η ίδια είναι δικαιούχος αυτού. Ειδικότερα, έκρινε ότι η πελάτισσά μας έκανε αποκλειστική χρήση του επίμαχου λογοτύπου, τόσο επί των προϊόντων, όσο και στα τιμολόγια πώλησης αυτών, στις σελίδες της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στον ιστότοπο διαφημιστικής προβολής των προϊόντων και σε διαφημιστικούς καταλόγους, ενώ προχώρησε και στην καταχώρισή της ίδιας λεκτικής ένδειξης ως όνομα χώρου (domain name), στη διεύθυνση του οποίου λειτουργούσε ηλεκτρονικό κατάστημα. Ακόμη, αποδείχθηκε ότι η πελάτισσά μας επένδυσε σημαντικά χρηματικά ποσά για την προώθηση και καθιέρωση των προϊόντων με το συγκεκριμένο λογότυπο στις συναλλαγές.

Στην υπόθεση αυτή την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το Δικαστήριο κλήθηκε να κρίνει για την απαλλαγή των εταίρων ομόρρυθμης εταιρίας που πτώχευσε, από το υπόλοιπο των απαιτήσεων των πιστωτών τους που δεν ικανοποιείται από την πτωχευτική περιουσία, ύψους περίπου 1.500.000 ευρώ. Πρόκειται για πτώχευση που είχε κηρυχθεί πριν την αλλαγή του πτωχευτικού νόμου.

Πιο συγκεκριμένα, η πτώχευση της εν λόγω ομόρρυθμης εταιρίας και κατ’ επέκταση και των ομόρρυθμων εταίρων αυτής, κηρύχθηκε με απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Θεσσαλονίκης το έτος 2016, κατ’ εφαρμογή του προϊσχύσαντος πτωχευτικού κώδικα (Ν. 3588/2007, όπως αντικαταστάθηκε με τον Ν. 4446/2016). Δεδομένου ότι η πτώχευση συντελέστηκε πριν την 01η.01.2019, για την αίτηση απαλλαγής των ομορρύθμων εταίρων εφαρμοστέος ήταν ο προηγούμενος πτωχευτικός κώδικας και όχι οι διατάξεις των άρθρων 192 - 194 του νέου πτωχευτικού νόμου (Ν. 4738/2020) περί αυτοδίκαιης απαλλαγής των πτωχών ομόρρυθμων εταίρων.

Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Σάκκουλα το νέο έργο κατ΄ άρθρο ερμηνείας του ν. 4548/2018 «Δίκαιο των Ανωνύμων Εταιριών», υπό την επιστημονική επιμέλεια του αείμνηστου Ομότιμου Καθηγητή Βασιλείου Αντωνόπουλου και του Δ.Ν. και Δικηγόρου Σπήλιου Μούζουλα. Το έργο αποτελεί την πληρέστερη κατ΄ άρθρο ερμηνεία του ν. 4548/2018, ο οποίος αντικατέστησε τον ν. 2190/1920, καλύπτοντας όλα τα ζητήματα που ανακύπτουν στο δίκαιο της ανώνυμης εταιρίας και επιχειρώντας παράλληλα να ερμηνεύσει όλα τα επιμέρους ζητήματα που έχουν προκύψει σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο κατά τη διάρκεια των ετών εφαρμογής του.

Έφυγε στις 16.05.2023 από τη ζωή, σε ηλικία 83 ετών, ο συνεταίρος και ιδρυτικό μέλος της εταιρίας "ΛΟΓΟΣ", ομότιμος καθηγητής Βασίλειος Αντωνόπουλος.

Ο Βασίλειος Αντωνόπουλος γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αίγιο της Πελοποννήσου. Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Νομική Σχολή του Μονάχου και στο Max Plank Institut με αντικείμενο τη Βιομηχανική & Πνευματική Ιδιοκτησία. Εξελέγη στη θέση του Λέκτορα στον τομέα του Εμπορικού και Οικονομικού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και εξελίχθηκε σε όλες τις βαθμίδες ΔΕΠ, κατέχοντας κατά τον θάνατό του τον τίτλο του Ομότιμου Καθηγητή. Επέδειξε πλούσια συγγραφική δραστηριότητα, σε πλείστα θέματα του εμπορικού δικαίου, ενώ από το έτος 1973 μέχρι και τον θάνατό του διετέλεσε μέλος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. 

Ψηφίστηκε χτες το σχέδιο νόμου με τίτλο “Μεταρρυθμίσεις στην ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και άλλες επείγουσες ρυθμίσεις”. Το σχέδιο περιλαμβάνει μεταρρυθμίσες για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, αλλά και για την αλλαγή των χαρακτηριστικών φύλου των ανήλικων ίντερσεξ ατόμων.

Σύμφωνα με το κείμενο του νομοθετήματος και την αιτιολογική του έκθεση, σκοπός του είναι η διαμόρφωση ενός δικαιικού πλαισίου ικανού να ανταποκριθεί στις σύγχρονες κοινωνικές απαιτήσεις για ιατρική υποβοήθηση στην τεκνοποιία, η προάσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά και ευάλωτων κοινωνικών ομάδων, και, επικουρικά, η συμβολή στην αντιμετώπιση του προβλήματος της υπογεννητικότητας στη χώρα.
Ακόμη, σκοπός του είναι η θέσπιση ενός νομικού πλαισίου ικανού να διασφαλίσει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα των ίντερσεξ ατόμων και να εξασφαλίσει την ομαλή ανάπτυξη του φύλου τους και της προσωπικότητάς τους, περιβάλλοντάς τα με ένα προστατευτικό πλαίσιο κατά την ευάλωτη περίοδο της ανηλικότητάς τους.

Στην εν λόγω υπόθεση που χειρίστηκε η εταιρία μας, φυσικό πρόσωπο που είχε την ιδιότητα του πρώην μετόχου και πρώην μέλους Διοικητικού Συμβουλίου Ανώνυμης Εταιρίας, είχε δημιουργήσει οφειλές ύψους 19.498.754,80 ευρώ, λόγω της παροχής της προσωπικής του εγγύησης για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων της εταιρίας από συμβάσεις παροχής πίστωσης και δανείων. Μέρος των οφειλών αυτών, ποσού 10.593.427,40 ευρώ ήταν ήδη ληξιπρόθεσμο.

Το πρόσωπο αυτό στερείτο εισοδημάτων και ακίνητης περιουσίας, μόνο δε περιουσιακό του στοιχείο ήταν το 50% εξ αδιαιρέτου ενός ιδιωτικής χρήσης αυτοκινήτου.

Λόγω της προφανούς δυσαναλογίας μεταξύ του ύψους των ληξιπρόθεσμων οφειλών και των εισοδημάτων του, βρισκόταν σε γενική και μόνιμη αδυναμία πληρωμής των ληξιπρόθεσμών υποχρεώσεών του.

Στην υπόθεση αυτή, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο ασχολήθηκε με τις αξιώσεις που προκύπτουν από την καταγγελία σύμβασης αποκλειστικής διανομής.

Πιο συγκεκριμένα έκρινε, ότι στη σύμβαση διανομής, εφόσον λείπουν διατάξεις στον ΕμπΝ που να τη ρυθμίζουν και υφίσταται ακούσιο (γνήσιο) νομοθετικό κενό, εφαρμόζονται αναλογικά οι διατάξεις περί εντολής του ΑΚ (ΕμπΝ 91 ΕισΝΑΚ 3), σε συνδυασμό, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, με αυτές του π.δ. 219/1991 (ιδίως των άρθρων 8 και 9 αυτού), κατά το μέρος που προσαρμόζονται στη φύση και στο περιεχόμενο της συγκεκριμένης σύμβασης αποκλειστικής διανομής, η οποία ομοιάζει, κατά τα ουσιώδη (κρίσιμα) σημεία της, με εκείνη της εμπορικής αντιπροσωπείας.

Εν προκειμένω, το δικαστήριο απέρριψε την αξίωση των αντιδίκων για καταβολή αποζημίωσης πελατείας, μετά από καταγγελία σύμβασης διανομής, διότι έκρινε ότι μεταξύ των διαδίκων υπήρχε σχέση απλής διανομής προϊόντων, ενώ σε κάθε περίπτωση οι ενάγουσες/εκκαλούσες επιχειρήσεις δεν ανέλαβαν υποχρεώσεις να ακολουθούν οδηγίες των εναγομένων/εφεσιβλήτων, με αποτέλεσμα να μην δύναται να τύχουν εν προκειμένω αναλογικής εφαρμογής οι διατάξεις του π.δ. 219/1991.

Ακόμη, κρίθηκε ότι η σύβαση διανομής λύεται με καταγγελία, κατά τις διατάξεις των άρθρων 724 και 725 της σύμβασης εντολής, που εφαρμόζονται ανάλογα. Λόγω της φύσης της σύμβασης εντολής ως σχέσης εμπιστοσύνης, η ανάκληση ή η καταγγελία της, και αν ακόμα είναι καταχρηστική, δεν είναι ποτέ άκυρη, χορηγεί όμως στον εντολοδόχο το δικαίωμα να ζητήσει την αποκατάσταση κάθε θετικής και αποθετικής ζημίας που υπέστη από την ανάκληση ή την καταγγελία της εντολής. Έτσι, το δικαστήριο απέρριψε λόγο έφεσης, περί εσφαλμένης απόρριψης αγωγικού αιτήματος για αναγνώριση της ακυρότητας των καταγγελιών, με το σκεπτικό ότι η καταγγελία της σύμβασης διανομής ακόμη και αν είναι καταχρηστική ή έγινε με σκοπό αθέμιτου ανταγωνισμού ή κατά κατάχρηση της δεσπόζουσας θέσης του εντολέα ή με εκμετάλλευση της σχέσης εξάρτησης του διανομέα από αυτόν, δεν είναι άκυρη και ως εκ τούτου, επιφέρει σε κάθε περίπτωση τη λύση της σχετικής σύμβασης.

Ακόμη, όσον αφορά στους ισχυρισμούς των εναγόντων/εκκαλούντων για αδικοπρακτική ευθύνη λόγω εναρμονισμένης πρακτικής (άρθρα 914 ΑΚ, 1 ν. 3959/2011), το δικαστήριο έκρινε, ότι δεν υφίσταται εν προκειμένω συμπεριφορά αντικείμενη στη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 Ν. 3959/2011. Κι αυτό, διότι η απόφαση εκάστης των εναγομένων – εφεσιβλήτων εταιριών να προβούν αυτοτελώς και αυτοδυνάμως σε αναδιάρθρωση των δικτύων διανομής των προϊόντων τους, αποτελεί εύλογη επιχειρηματική αντίδραση στην προηγηθείσα ενέργεια (πρωτοβουλία) ανταγωνίστριας εταιρίας, η οποία δικαιολογεί επαρκώς τις επακολουθήσασες αλυσιδωτές αντιδράσεις και τη χρονική σύμπτωση των ενεργειών τους.

Περαιτέρω, το δικαστήριο έκρινε, ότι, ανεξαρτήτως του ότι δεν αποδείχθηκαν συγκεκριμένες συστηματικές (παρά μόνο αποσπασματικές και μεμονωμένες, επαρκώς δικαιολογούμενες στο πλαίσιο φυσιολογικής λειτουργίας της οικείας αγοράς) επαφές μεταξύ των εναγομένων – εφεσιβλήτων, με αντικείμενο την από κοινού οργάνωση και λειτουργία ενιαίου συστήματος διανομής των προϊόντων τους, η επιλογή των αυτών διανομέων παρίσταται φυσιολογική και επιχειρηματικώς αναμενόμενη, χωρίς να έχει κατ' ανάγκη προηγηθεί συνεννόηση μεταξύ τους, αντικείμενη στη διάταξη του άρθρου 1 παρ. 1 Ν. 3959/2011.

Επίσης, όσον αφορά στη θεμελίωση της αξίωσης αποζημίωσης στην καταχρηστική εκμετάλλευση σχέσης οικονομικής εξάρτησης (άρθρο 18 ν. 146/1914), κρίθηκε ότι πρέπει να συντρέχουν εξαιρετικές περιστάσεις αναφορικά με τις συνθήκες μη βελτίωσης της θέσης των εναγομένων-εφεσιβλήτων στη σχετική αγορά. Έτσι, κρίθηκε ότι η διακοπή με τακτική καταγγελία σύμβασης αορίστου χρόνου δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής της συγκεκριμένης διάταξης.

Συνακόλουθα των ανωτέρω, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απέρριψε στο σύνολό της την έφεση των αντιδίκων, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση, η οποία απέρριψε στο σύνολό της την αγωγή τους.

Ίδια ήταν η κρίση του Εφετείου Αθηνών και στις με αρ. 2666/2021 και 2667/2021 δικαστικές αποφάσεις, που έκριναν επί συναφών εφέσεων πρώην διανομέων.

Στην υπόθεση αυτή, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το Δικαστήριο κλήθηκε να κρίνει, εάν η παράβαση της προβλεπόμενης στο καταστατικό αναγκαστικού συνεταιρισμού υποχρέωσης των μελών του για παράδοση του συνόλου της παραγωγής τους στον συνεταιρισμό, συνιστά αντίθετη στα χρηστά ήθη συμπεριφορά του τρίτου – εμπόρου, που συναλλάχθηκε απευθείας μαζί τους, παρακάμπτοντας την αποκλειστικότητα του συνεταιρισμού.
Πιο συγκεκριμένα, το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τον διάδικο αναγκαστικό συνεταιρισμό, προβλέπει την αποκλειστική διαχείριση συγκεκριμένου προϊόντος από τον συνεταιρισμό, διά της υποχρεωτικής εγγραφής, ως μελών του, όλων των παραγωγών του προϊόντος αυτού, σε συνδυασμό με την υποχρέωση των μελών του να παραδίδουν στον συνεταιρισμό όλη την παραγωγή τους, με σκοπό να τη διαχειριστεί αυτός. Συνεπώς, από το θεσμικό αυτό πλαίσιο συνάγεται απαγόρευση στους παραγωγούς – μέλη του συνεταιρισμού, να διαθέτουν σε τρίτους (εκτός του συνεταιρισμού), τα προϊόντα τους.

Η εν λόγω υπόθεση, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, αφορά σε τακτική γενική συνέλευση ανώνυμης εταιρίας, η οποία αποφάσισε τη μη έγκριση αμοιβών μελών διοικητικού συμβουλίου για την οικεία χρήση. Η απόφαση της ΓΣ ελήφθη αφού είχε προηγηθεί αλλαγή του ΔΣ, η οποία οδήγησε σε αμφισβήτηση της ακρίβειας των οικονομικών καταστάσεων της χρήσης. Την ακύρωση αιτήθηκε δικαστικώς ο πρώην Διευθύνων Σύμβουλος, με την ιδιότητα του μετόχου, λόγω κατάχρησης της εξουσίας της πλειοψηφίας.

H εν λόγω υπόθεση, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, αφορά σε αξίωση αποζημίωσης εργολάβου - τεχνικής εταιρίας στηριζόμενη σε σύμβαση έργου. Ειδικότερα, μεταξύ του εργολάβου ατομικά και του εργοδότη συνήφθη αρχικά ιδιωτικό συμφωνητικό, με το οποίος ο πρώτος ανέλαβε την ανοικοδόμηση βιομηχανικού κτιρίου και πιο συγκεκριμένα την ολοκλήρωση των εργασιών της Α΄ ΦΑΣΗΣ που περιγράφηκαν στη μεταξύ τους έγγραφη συμφωνία.

Η διαιτησία είναι εναλλακτικός τρόπος επίλυσης διαφορών, που αποσκοπεί στην επιτάχυνση της απονομής της δικαιοσύνης. Με το Π.Δ. 68/2020 συνίσταται στον Δικηγορικό Σύλλογο Θεσσαλονίκης (Δ.Σ.Θ.) μόνιμη διαιτησία με αντικείμενο την επίλυση διαφορών ιδιωτικού δικαίου με περιουσιακό αντικείμενο, η οποία διέπεται από τις ειδικότερες διατάξεις του Π.Δ. και συμπληρωματικά από τις γενικότερες διατάξεις των άρθρ. 867 – 900 ΚΠολΔ, καθώς και του ν. 2735/1999 επί διεθνών διαιτησιών. Η διαδικασία αυτή αποσκοπεί στην προαγωγή της ταχείας και ορθής επίλυσης των διαφορών με σύγχρονα δικονομικά μέσα και έχει τα εξής βασικά χαρακτηριστικά:

Στην υπόθεση αυτή, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το δικαστήριο ασχολήθηκε με ένα σύνθετο ζήτημα, που άπτεται τόσο του δικαίου του κτηματολογίου όσο και του του οθωμανικού εμπραγμάτου δικαίου.

Πιο συγκεκριμένα, οι ενάγοντες είναι συγκύριοι οικοπέδου στο Δήμο Θεσσαλονίκης, το οποίο απέκτησαν με κληρονομική διαδοχή, ασκούντες επί αυτού για δεκαετίες, τόσο οι ίδιοι όσο και οι δικαιοπάροχοί τους, πληθώρα πράξεων νομής.

Μολονότι κατά την κτηματογράφηση της περιοχής δήλωσαν την κυριότητά τους επί του επίδικου οικοπέδου, αυτό καταχωρήθηκε στα κτηματολογικά βιβλία με δικαιούχο κυριότητας το Ελληνικό Δημόσιο, ως ανταλλάξιμο ακίνητο, και ειδικότερα ως βακούφιο. Για το λόγο αυτό, άσκησαν κατά του Ελληνικού Δημοσίου την κατ’ άρθρο 6 αρ. 2 του ν. 2664/1998 αγωγή τους, με αίτημα την αναγνώριση του δικαιώματος κυριότητας επί του ακινήτου και τη διόρθωση της ανακριβούς πρώτης εγγραφής. Ισχυρίστηκαν δε επικουρικά, ότι κατέστησαν συγκύριοι στο επίδικο οικόπεδο με χρησικτησία, σύμφωνα με τις διατάξεις του ν. 3127/2003, με τις οποίες επιτρέπεται ειδικώς και κατ’ εξαίρεση η απόκτηση της κυριότητας με έκτακτη χρησικτησία σε ακίνητα του Δημοσίου.

Η εν λόγω υπόθεση, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, αφορά σε μεταχρονολογημένη επιταγή που εκδόθηκε χάριν εγγύησης, στο πλαίσιο σύμβασης έργου. Με την επιταγή θα αποπληρωνόταν η αμοιβή της εργολάβου, η οποία συμφωνήθηκε ότι θα καταβληθεί με την αποπεράτωση του έργου κατασκευής φωτοβολταϊκού πάρκου.Το έργο δεν αποπερατώθηκε, όμως εν τω μεταξύ η επιταγή είχε οπισθογραφηθεί λόγω ενεχύρου σε τραπεζικό ίδρυμα, που την εμφάνισε προς πληρωμή, εκδίδοντας στη συνέχεια Διαταγή Πληρωμής κατά της εκδότριας εταιρίας.

Η εν λόγω υπόθεση, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, αφορά σε συμφωνία εξυγίανσης, η οποία δεν τηρήθηκε από την επιχείρηση που πέτυχε την επικύρωσή της από το Πτωχευτικό Δικαστήριο, με αποτέλεσμα την αυτοδίκαιη ανατροπή της και την επιδίκαση υπέρ της πιστώτριας του συνόλου της αρχικής οφειλής, κατά κεφάλαιο, τόκους και έξοδα.

Πιο συγκεκριμένα, οφειλές που είχαν γεννηθεί από διαδοχικές συμβάσεις πώλησης μεταξύ της ενάγουσας και της εναγόμενης, είχαν ρυθμιστεί με συμφωνία, η οποία στη συνέχεια, μαζί με άλλες συμφωνίες πιστωτών της εναγομένης, επικυρώθηκε από το Πτωχευτικό Δικαστήριο.

Η από 01.02.2020 αποχώρηση του Ηνωμένου Βασιλείου (ΗΒ) από την Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) επηρεάζει ποικιλοτρόπως το πεδίο προστασίας των σημάτων της ΕΕ, τις διεκδικήσεις αρχαιότητας βασισμένες σε σήματα του ΗΒ, τις εκκρεμείς διαδικασίες και τις διεθνείς καταχωρήσεις με προστασία που επεκτείνεται στην ΕΕ. Τα αποτελέσματα της αποχώρησης αυτής είναι πλέον ορατά από τις αρχές του 2021, καθώς η μεταβατική περίοδος, κατά τη διάρκεια της οποίας το δίκαιο της ΕΕ εξακολουθούσε να ισχύει για το ΗΒ, έληξε στις 31.12.2020. Οι σημαντικότερες συνέπειες στην προστασία των σημάτων της ΕΕ είναι οι εξής: