ΟΙ ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ ΕΔΕΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΡΥΚΕΥΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΕΡΓΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ - ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΔΙΑΚΡΙΤΙΚΩΝ ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΩΝ

Στην υπόθεση αυτή, στην οποία η εταιρία μας εκπροσώπησε ένα από τα εναγόμενα πρόσωπα, τέθηκαν ζητήματα τόσο Πνευματικής Ιδιοκτησίας όσο και ζητήματα του Δικαίου των Σημάτων και Διακριτικών Γνωρισμάτων. Πιο συγκεκριμένα, ο αντίδικος που είναι chef και η ομόδική μας εταιρία, αποφάσισαν να εκμεταλλευτούν εμπορικά διάφορες συνταγές και μείγματα μπαχαρικών, για τις ανάγκες της μαζικής εστίασης. Έτσι, συστάθηκε η ομόδική μας εταιρία, με επωνυμία που αποτελείτο από τις δύο επίμαχες λέξεις. Η ίδια εταιρία έκανε χρήση ονόματος χώρου (domain name) που αποτελείτο από τις ίδιες αυτές λέξεις, ως χώρο ηλεκτρονικής προβολής και λήψης παραγγελιών για τα επίμαχα προϊόντα. Έτσι, το δικαστήριο έκρινε, ότι η ομόδικός μας απέκτησε τα δικαιώματα της επωνυμίας και του διακριτικού τίτλου επί της επίμαχης λεκτικής ένδειξης.

Η πελάτισσά μας, εταιρία παραγωγής και εμπορίας μπαχαρικών και μιγμάτων καρυκευμάτων, συμφώνησε με τον διαχειριστή της παραπάνω εταιρίας και έτερο ομόδικό μας, καθώς και με τον αντίδικο στους όρους της μεταξύ τους συνεργασίας. Σύμφωνα με αυτούς, η πελάτισσά μας ανέλαβε την υποχρέωση να παρασκευάζει και να θέτει σε κυκλοφορία προϊόντα μειγμάτων μπαχαρικών που θα δημιουργούνταν από κοινού από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη και που θα εκμεταλλευόταν η αντισυμβαλλόμενή μας εταιρία, καταβάλλοντας τη συμφωνηθείσα αμοιβή. Τα προϊόντα αυτά κυκλοφόρησαν στην αγορά με διασχηματισμό που περιείχε λεκτική ένδειξη όμοια με την επωνυμία της αντισυμβαλλομένης – ομοδίκου μας, σε συνδυασμό με απεικόνιση. Το δικαστήριο έκρινε, ότι λόγω της διαρκούς χρήσης του παραπάνω σύνθετου διακριτικού γνωρίσματος στις συναλλαγές, αυτό συνδέθηκε με τα συγκεκριμένα προϊόντα και ως εκ τούτου η πελάτισσά μας κατέστη δικαιούχος αυτού.

Εκ των υστέρων, ο αντίδικός μας προχώρησε σε κατάθεση δήλωσης σήματος ταυτόσημου με το λεκτικό στοιχείο του παραπάνω διασχηματισμού της πελάτισσάς μας, καθώς και της επωνυμίας/domain name της ομοδίκου μας, αποκτώντας σήμα για προϊόντα της κλάσης 30, μεταξύ των οποίων και μπαχαρικά και καρυκεύματα.

Η ρήξη στις σχέσεις εμπορικής συνεργασίας μεταξύ του αντιδίκου και της αντισυμβαλλομένης – ομοδίκου μας, προκάλεσε τη διακοπή από πλευράς του της λειτουργίας του ιστοτόπου της αντισυμβαλλομένης μας, με αποτέλεσμα η αντισυμβαλλόμενή μας να διαμορφώσει νέο διακριτικό γνώρισμα, με παρόμοια λεκτική ένδειξη με το προηγούμενο, προχωρώντας παράλληλα και σε καταχώριση νέου ονόματος χώρου με την εν λόγω λεκτική ένδειξη, προκειμένου να μπορέσει να εξακολουθήσει τη συναλλακτική σχέση που αναπτύχθηκε με την πελάτισσά μας.

Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψιν του όλα τα παραπάνω, απέρριψε όλες τις αξιώσεις του αντιδίκου περί (α) προστασίας των δήθεν πρωτότυπων δημιουργημάτων του, ήτοι των μειγμάτων μπαχαρικών, τα οποία θεωρούσε ότι αποτελούσαν έργα πνευματικής ιδιοκτησίας, (β) προστασίας του σήματός αλλά και (γ) προστασίας σύμφωνα με τις διατάξεις περί αθέμιτου ανταγωνισμού.

Κι αυτό, διότι έκρινε ότι οι συνταγές παρασκευής εδεσμάτων και καρυκευμάτων δεν αποτελούν έργα σε σχέση με τα οποία ο δημιουργός αυτών αποκτά δικαίωμα πνευματικής ιδιοκτησίας, και ως εκ τούτου δεν προστατεύονται από τις διατάξεις του ν. 2121/1993. Περαιτέρω, εφάρμοσε την αρχή της χρονικής προτεραιότητας κατά τη σύγκρουση μεταξύ διακριτικών γνωρισμάτων του ουσιαστικού συστήματος (επωνυμίας, διακριτικού τίτλου και διασχηματισμού) και σήματος, η οποία περιέχεται στις διατάξεις των άρθρων 124 παρ. 3 α Ν. 4072/2012 και 13 ν. 146/1914. Έτσι, έκρινε ότι επικρατέστερα του δικαιώματος του αντιδίκου στο σήμα είναι τα δικαιώματα που έχουν συσταθεί σε προηγούμενο χρονικό σημείο, με υποκείμενα την αντισυμβαλλόμενή / ομόδικό μας σε σχέση με την επωνυμία της και την πελάτισσά μας σε σχέση με το διακριτικό γνώρισμα των προϊόντων που η ίδια έθετε σε κυκλοφορία. Έτσι, λόγω της επικράτησης των ως άνω δικαιωμάτων, η χρήση από την πελάτισσά μας της επίμαχης νέας λεκτικής ένδειξης, που αποτελεί παραλλαγή της προηγούμενης λεκτικής ένδειξης της οποίας είχε καταστεί δικαιούχος δεν αποτελεί προσβολή του δικαιώματος του αντιδίκου στο σήμα. Επίσης, κρίθηκε ότι η χρήση της επίμαχης ένδειξης στις συναλλαγές δεν προσβάλλει τα χρηστά ήθη, δεδομένου ότι δεν υφίσταται καν σχέση ανταγωνισμού μεταξύ της πελάτισσάς μας και του αντιδίκου, διότι ο τελευταίος δεν χρησιμοποίησε ποτέ με οποιονδήποτε τρόπο την επίμαχη ένδειξη στις συναλλαγές.

Κρίνοντας σύμφωνα με τα παραπάνω, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο απέρριψε την έφεση του αντιδίκου, επικυρώνοντας την πρωτόδικη απόφαση που είχε απορρίψει εξ ολοκλήρου την αγωγή του, δικαιώνοντας την πελάτισσά μας και τα ομόδικα αυτής πρόσωπα.

Η πρωτόδικη απόφαση είναι δημοσιευμένη στον Αρμενόπουλο (ΠολΠρΘ 15010/2022 τεύχος 4/2023) και η εφετειακή (ΕφΘ 1900/2023) στην ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ.