13518/2018 ΜονΠρΑθ ΣΥΜΒΑΣΗ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ - ΈΝΣΤΑΣΗ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΟΜΕΝΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ ΠΕΛΑΤΕΙΑΣ

Στην υπόθεση αυτή που χειρίστηκε η εταιρία μας, το δικαστήριο ασχολήθηκε με την αναλογική εφαρμογή των διατάξεων του ΠΔ 219/1991 περί εμπορικής αντιπροσωπείας (άρθρο 14 παρ. 4 περ. β του ν. 3557/2007) στις συμβάσεις αποκλειστικής διανομής, εφόσον η διαμεσολαβητική λειτουργία του διανομέα προσομοιάζει με αυτή του εμπορικού αντιπροσώπου σε τέτοιο βαθμό, ώστε να ταυτίζεται κατά τα ουσιώδη στοιχεία της. Αυτό συμβαίνει όταν ο διανομέας αναλαμβάνει με τη σύμβαση υποχρεώσεις ανάλογες με αυτές του εμπορικού αντιπροσώπου (4 παρ. 1 π.δ. 219/1991) και ειδικότερα α) να παραλείπει ανταγωνιστικές σε βάρος του εντολέα του πράξεις κατά τη διάρκεια αλλά και μετά τη λήξη της σύμβασής τους, β) να τηρεί το επαγγελματικό απόρρητο, γ) να προωθεί διαρκώς και αποκλειστικά τα προϊόντα του εντολέα του στη συμβατική περιοχή ευθύνης του, υποκείμενος μάλιστα στον έλεγχό του ως προς την εξέλιξη των πωλήσεων ή, αναλόγως, των αγορών, δ) να διαφημίζει τα πωλούμενα προϊόντα ακόμη και με δικές του δαπάνες και ε) να γνωστοποιεί στον εντολέα του το πελατολόγιό τους.

Επίσης, έκρινε επί της ένστασης απαλλαγής του αντιπροσωπευόμενου από την υποχρέωση καταβολής αποζημίωσης πελατείας. Ειδικότερα, έκρινε ότι η προβλεπόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 8 παρ. 8 και 9 παρ. 1 εδ. α και 3 του π.δ. 219/1991 αποζημίωση ή αποκατάσταση της ζημίας, σύμφωνα με τις παραγράφους 1 και 2, δεν οφείλεται όταν ο εντολέας καταγγείλει τη σύμβαση λόγω υπαιτιότητας του εμπορικού αντιπροσώπου που δικαιολογεί καταγγελία της σύμβασης κατά πάντα χρόνο, από το οποίο συνάγεται, περαιτέρω, ότι κατά της αγωγής του αντιπροσώπου ή αντίστοιχα του διανομέα, με την οποία ζητείται η από το άρθρο 9 παρ. 1 του εν λόγω π.δ. προβλεπόμενη λόγω καταγγελίας της σύμβασης εμπορικής αντιπροσωπείας αποζημίωση, ο εντολέας μπορεί να προτείνει προς απαλλαγή του, κατ’ ένσταση, ότι κατήγγειλε τη σύμβαση για σπουδαίο λόγο, το οποίο συνιστά και η μη εκπλήρωση των υποχρεώσεων που ο αντιπρόσωπος ανέλαβε έναντι αυτού στο πλαίσιο της σύμβασης (υπαίτια καταγγελία). Η ένσταση αυτή αποτελεί εκδήλωση της συναγόμενης και από τις διατάξεις των άρθρων 585, 588, 594, 672, 766, 797 και 288 ΑΚ γενικότερης αρχής επί διαρκών συμβάσεων, ότι η ύπαρξη σπουδαίου λόγου δικαιολογεί τη λύση αυτών με καταγγελία.

Έτσι, κρίθηκε εν προκειμένω παράβαση της υποχρέωσης του διανομέα να διατηρεί απόθεμα των προϊόντων του παραγωγού και να εφοδιάζει ανελλιπώς τα καταστήματα λιανικής πώλησης, με αποτέλεσμα να μην δικαιούται αποζημίωσης λόγω της καταγγελίας της σύμβασης διανομής από τον παραγωγό.

Η απόφαση βρίσκεται δημοσιευμένη στην Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ.