3123/2020 ΠΠρΑθ - ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΣΥΜΒΑΣΗΣ ΑΠΛΗΣ ΔΙΑΝΟΜΗΣ –ΑΠΟΡΡΙΨΗ ΙΣΧΥΡΙΣΜΩΝ ΠΕΡΙ ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗΣ ΣΥΜΠΡΑΞΗΣ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗΣ ΔΕΣΠΟΖΟΥΣΑΣ ΘΕΣΗΣ

Στην υπόθεση αυτή, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το δικαστήριο ασχολήθηκε με τις αξιώσεις που προκύπτουν από την καταγγελία σύμβασης απλής διανομής, υπό το πρίσμα του δικαίου του ελεύθερου και του αθέμιτου ανταγωνισμού, αλλά και των γενικών διατάξεων του ΑΚ. Πιο συγκεκριμένα, κρίθηκε ότι η διακοπή μακροχρόνιας συνεργασίας του παραγωγού με τον διανομέα, με σκοπό την εφαρμογή αποτελεσματικότερου και αποδοτικότερου συστήματος διανομής, γίνεται προς διασφάλιση των εύλογων επιχειρηματικών του συμφερόντων. Επίσης, ότι το χρονικό διάστημα των έξι μηνών που ο παραγωγός παραχώρησε στον διανομέα για τη λήξη της μεταξύ τους συνεργασίας, είναι εύλογο ώστε η επιχείρηση του διανομέα να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της αγοράς. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι η καταγγελία της σύμβασης διανομής υπό τα παραπάνω δεδομένα δεν είναι καταχρηστική.

Επίσης, κρίθηκε ότι η χρονική σύμπτωση των ενεργειών των εναγομένων εταιριών να εκσυγχρονίσουν το δίκτυο διανομής των προϊόντων τους, δικαιολογείται από την αποχώρηση από το έως τότε υφιστάμενο δίκτυο της εταιρίας με μερίδιο 30-35% στη σχετική αγορά. Ακόμη εύλογη κρίθηκε και η επιλογή τους να αλλάξουν το σύστημα διανομής τους, επιλέγοντας ακόμη και τους ίδιους νέους διανομείς, δίχως αυτό να σημαίνει ότι υφίσταται συνεννόηση μεταξύ τους, κατ’ άρθρο. 1 του ν. 3959/2011.
Επιπροσθέτως, κρίθηκε ότι δεν υφίσταται συλλογική δεσπόζουσα θέση μεταξύ των εναγομένων εταιριών, καθώς μόνο από το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις είναι σχετικά λίγες, δεν σημαίνει ότι βρίσκονται μεταξύ τους σε σχέση ολιγοπωλιακής αλληλεξάρτησης.
Ακόμη, κρίθηκε ότι δεν προέκυψε ότι η ενάγουσα βρίσκεται σε σχέση οικονομικής εξάρτησης από τις εναγόμενος εταιρίες, καθώς οι τελευταίες δεν απαγορεύουν ούτε περιορίζουν τη δυνατότητα στους νέους διανομείς τους, να προμηθεύουν με τα προϊόντων τους τρίτους ανεξάρτητους χονδρέμπορους. Έτσι, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δεν συντρέχει λόγος εφαρμογής του άρθρου 18α ν. 146/1914, δεδομένου μάλιστα ότι η διακοπή της συνεργασίας τους δεν ήταν ούτε αδικαιολόγητη ούτε αιφνίδια.
Εκτιμώντας όλα τα παραπάνω, απέρριψε την αγωγή αποζημίωσης κατ’ άρθρ. 914 και 919 ΑΚ.

Η απόφαση είναι δημοσιευμένη στον Αρμενόπουλο (τεύχος Ιανουαρίου 2021) και στην ΤΝΠ Νόμος.