539/2025 MΠΘ – ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ

Στην υπόθεση αυτή, την οποία χειρίστηκε η εταιρία μας, το δικαστήριο έκρινε ότι η αναγκαστική εκτέλεση που επέσπευδε εταιρία ειδικού σκοπού σε ακίνητο του πελάτη μας ήταν καταχρηστική, ως αντίθετη στις αρχές της καλής πίστης και των χρηστών ηθών και ως εκ τούτου προχώρησε στην ακύρωσή της.

Ειδικότερα, ο ανακόπτων – πελάτης μας, είχε συνάψει σύμβαση επιχειρηματικού δανείου με την πιστώτρια τράπεζα, κατά τα πρώτα έτη της οποίας είχε προχωρήσει σε πρόωρη εξόφληση μεγάλου μέρους του κεφαλαίου (85%). Λόγω της έκρηξης της γενικότερης οικονομικής κρίσης και ιδίως στον τομέα της οικοδομικής δραστηριότητας, που σχετιζόταν με το επάγγελμά του, αδυνατούσε πλέον να ανταποκριθεί στην καταβολή των μηνιαίων τοκοχρεωλυτικών δόσεων, με αποτέλεσμα να υπογράψει αλλεπάλληλες τροποποιητικές πράξεις περιόδου χάριτος κεφαλαίου, παρά την αύξηση του περιθωρίου και των επιτοκίων που επέβαλε η πιστώτρια τράπεζα (για την οποία είχε επανειλημμένα διαμαρτυρηθεί).

Ο πελάτης μας προσπάθησε επανειλημμένα να ρυθμίσει την επίμαχη οφειλή του, τόσο στα πλαίσια της Διαδικασίας Επίλυσης Καθυστερήσεων του Κώδικα Δεοντολογίας, όσο και με την υποβολή προτάσεων, οι οποίες ωστόσο δεν γίνονταν αποδεκτές από την πιστώτρια τράπεζα. Μάλιστα, είχε προτείνει ακόμη και την (προσημειωμένη από την τράπεζα) πώληση της κύριας κατοικίας του, προσφέροντας μέρος του τιμήματος και την ταυτόχρονη παραχώρηση εμπράγματης εξασφάλισης σε άλλο ακίνητό του, ελεύθερο βαρών. Όμως, παρόλα αυτά, η πιστώτρια προχώρησε στην καταγγελία της σύμβασης.
Ακόμη και μετά την καταγγελία της σύμβασης, ο πελάτης μας με διαρκείς ενέργειες επεδίωκε τη ρύθμιση των οφειλών του, ιδίως με την πώληση ακινήτων του και την καταβολή του τιμήματος προς μείωση αυτών, ωστόσο η δανείστρια τις περισσότερες φορές είτε δεν ανταποκρινόταν στα αιτήματά του, είτε του έδινε αρνητική απάντηση.

Μάλιστα, επιχείρησε δύο φορές να ρυθμίσει τις οφειλές του μέσω των διατάξεων του εξωδικαστικού μηχανισμού (ν. 4738/2020), ωστόσο οι προσπάθειες αυτές απέβησαν άκαρπες, με αόριστες αιτιολογίες από την πλευρά της πιστώτριας, η οποία δεν επεδείκνυε καμία προσπάθεια εξεύρεσης λύσης.

Αξίζει δε να σημειωθεί, ότι η πιστώτρια επέβαλε κατάσχεση στο ακίνητο που ο πελάτης μας απέκτησε με μοναδικό σκοπό τη ρύθμιση της οφειλής του, η οποία κρίθηκε καταχρηστική, μετά από ανακοπή του άρθρ. 933 ΚΠολΔ. Και ενώ είχε ήδη εκδοθεί απόφαση που κρίνει καταχρηστική την επιβολή κατάσχεσης, η πιστώτρια επέβαλε νέα κατάσχεση, αυτή τη φορά στην κύρια κατοικία του πελάτη μας.

Εκτιμώντας, λοιπόν, το σύνολο της συμπεριφοράς της πιστώτριας τράπεζας, το δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα, ότι τα περιστατικά της ένδικης περίπτωσης θα επέβαλαν στην πιστώτρια στο πλαίσιο τήρησης των κανόνων δεοντολογίας και καλής πίστης, να μην προχωρήσει στις προσβαλλόμενες πράξεις αναγκαστικής εκτέλεσης, εντούτοις αυτή καταχρηστικά ενεργώντας προέβη στην κατάσχεση της κύριας κατοικίας του, ενώ το κατασχεθέν ακίνητο είχε προτείνει ο ίδιος ο πελάτης μας, να πωληθεί, προσφέροντας μέρος του τιμήματος στην πιστώτρια, δίχως να λάβει καμία απάντηση.

Έτσι, το δικαστήριο έκρινε, ότι η επισπευδόμενη εκτέλεση στην κύρια κατοικία του πελάτη μας υπερβαίνει προφανώς τα όρια τα επιβαλλόμενα από την καλή πίστη και τον οικονομικό και κοινωνικό σκοπό του δικαιώματος της πιστώτριας, διότι συνεπάγεται αποκλειστικά ζημία του πελάτη μας, δίχως ιδιαίτερο οικονομικό όφελος για αυτήν, δοθέντος ότι με την ελεύθερη εκποίηση του ακινήτου θα ήταν δυνατή η επίτευξη άμεσου και ενδεχομένως μεγαλύτερου τιμήματος σε σχέση με την αναγκαστική εκποίησή του μέσω πλειστηριασμού.

Κατόπιν όλων των ανωτέρω, προχώρησε στην ακύρωση της προσβαλλόμενης επιταγής προς πληρωμή και έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης.

Η απόφαση είναι δημοσιευμένη στην ΤΝΠ Νόμος.